Auteur archief:toonroumen

‘Je komt er in een omgeving waar meer mensen zijn zoals jij,’ zei de huisarts, maar Wies zat niet te wachten op lotgenoten, anderen bij wie aanvallen van gejaagde benauwdheid ook als golfslagbaden tussen de oren ruisten. Toch ging ze, en op haar eerste dag kreeg ze een ruime kamer met twee bedden toebedeeld. HetMeer lezen over “DE OMSTANDIGHEDEN”

Felix sportte zoals katten zwemmen. Hij wist dat hij het kon, fysiek was hij ertoe in staat, maar het was met de grootst mogelijke afkeer dat hij zich wekelijks in het zweet werkte, de ene voet voor de andere zette, in oneindige rondjes op weg naar helemaal niets. Hij zuchtte niet eens meer als hijMeer lezen over “Zwetende otter”

Sittard, september 2022 Allerbeste Keith, Ik heb geen goed nieuws. Ga even zitten en hou je vast, klem je vingers totdat al het bloed eruit is verdwenen om de armleuningen van de stoel. Ik knijp met je mee, want het is voor mij ook niet makkelijk, zeg maar, ik word hier ook maar gewoon neergekwaktMeer lezen over “Brief aan Keith Haring”

‘Ik doe ook aan sport,’ zegt Klaas. Hij wijst naar het hapje in zijn flink beringde vingers. ‘Bitterbal!’ Hij gooit de bal omhoog en probeert hem met zijn mond op te vangen. Vroeger, toen de hoeren nog maagd waren, ging hem dat beter af. Als de bitterbal op de grond half te pletter slaat lachtMeer lezen over “Dorpsmiddag”

Hendrik Rouveen was pastoor in een gemeente die hij zelf als middelgroot bestempelde. Elke week bezochten minder mensen zijn dienst, en toen op een zondag helemaal niemand meer op kwam dagen, sloot hij zijn kerk van binnenuit af en zakte voor het altaar op zijn knieën.          Rouveen begon te bidden in een stilte die watMeer lezen over “De mensen”

De man die daar, in het midden van de Parklaan loopt, heet Steven. Als je denkt dat hij dronken is omdat hij zo raar loopt, zit je ernaast. Steven drinkt niet. Hij heeft het geprobeerd, echt, maar een paar keer wakker worden met een uitgedroogde stinkbek bleek voldoende om zijn pogingen te staken. Nee, StevenMeer lezen over “Steven”

‘Met deze wagen is het net als met mijn vrouw,’ zei de autoverkoper, en hij begon al te grinniken. ‘Als je ernaast staat schaam je je dood, maar als je erin zit is het best lekker.’ Zijn gelach was cartoonesk: de man boog wat voorover, hield één hand op zijn overhangende buik en de andereMeer lezen over “Nieuwe auto”

‘We moeten de werkelijkheid camoufleren,’ hoort Herman de vrouw tegen zijn zoon zeggen, ‘dat kalmeert ze. Hier hebben we bijvoorbeeld een bushalte gecreëerd.’ Ze wijst naar buiten, naar een bankje onder een glazen overkapping. Hermans blik volgt haar vinger, ook als ze haar hand weer terugtrekt en op de tafel legt. ‘Onze cliënten gaan erMeer lezen over “Busje komt zo”

Op een woensdagmiddag schafte Cynthia Wordfeud Premium aan. Meteen nadat ze had afgerekend, €5,49, daar at ze verdorie twee dagen van, borrelde een knagende twijfel op. Misschien was het spijt, maar haar beslissing terugdraaien deed ze niet. Terwijl ze voor de eerste keer zonder reclame inlogde, stond ze op van haar voor iemand anders opMeer lezen over “Het slotje”

Arie besloot niet langer na te denken over waar de panische doodsangst van zijn vrouw toch vandaan kwam. Hij nam een overdreven teug lucht, een speldenprik zou zijn borstkas doen ontploffen, en slurpte het laatste restje merg weg uit haar ellepijp. Het smaakte hem best.         ‘Arie,’ had zijn vrouw die middag nog in een van haarMeer lezen over “Mensenmens”